Huisdieradopties in Europa zijn aanzienlijk gestegen, van ongeveer 4,2 miljoen in 2010 tot meer dan 7 miljoen in 2025, met een opvallende piek tijdens de pandemie in 2020-2021.
Frankrijk leidt Europa met meer dan 1,6 miljoen adopties per jaar, voornamelijk katten, vooral in stedelijke gebieden.
Duitsland is een belangrijk land voor grensoverschrijdende reddingen, vooral van honden uit Roemenië, Bulgarije en Griekenland, en introduceerde een nationaal adoptieregister voor huisdieren.
Nederland heeft de laagste zwerfdierenpopulatie van Europa, en valt op door het hoge adoptiepercentage van oudere dieren en dieren met speciale behoeften.
Roemenië blijft een belangrijk herkomstland voor hondenadopties, en exporteert jaarlijks duizenden honden, vooral naar Duitsland, het VK en Oostenrijk.
Katten domineren adopties in West-Europese steden, goed voor meer dan 50% van de jaarlijkse adopties in Frankrijk, terwijl honden de voorkeur krijgen in landelijke en Oost-Europese gebieden.
Grensoverschrijdende reddingen, vooral uit Roemenië, Bulgarije en Griekenland, zijn inmiddels standaardpraktijk.
Motivaties voor adoptie zijn onder andere gezelschap (74%), steun aan asielen (53%) en kostenbesparing (42%); barrières blijven bestaan door voorkeur voor bepaalde rassen en ingewikkelde adoptieprocedures.
Wettelijke kaders voor adoptie verschillen sterk binnen de EU. Landen met strengere dierenwelzijnswetten tonen vaak meer succesvolle adopties.
Opkomende trends zijn onder meer adoptie van oudere dieren, technologiegedreven adoptieplatforms en geharmoniseerde EU-adoptieregels.
Inhoud
📌 Belangrijkste inzichten
Adoptie neemt toe, maar het is ingewikkeld
Hoe huisdieradoptie veranderde in Europa (2010–2025)
Toplanden voor huisdieradoptie in Europa
Kat of hond? Wat Europeanen het meest adopteren
De groei van grensoverschrijdende adopties
Waarom mensen adopteren (en waarom soms niet)
Wetgeving en adoptiecultuur
Wat brengt de toekomst voor huisdieradoptie in Europa?
Conclusie
Adoptie neemt toe, maar het is ingewikkeld
In de afgelopen jaren is huisdieren adopteren populairder geworden in Europa, maar die groei is niet lineair verlopen. De adoptiecijfers kenden stijgingen, dalingen en onverwachte wendingen, beïnvloed door factoren zoals sociale isolatie tijdens de pandemie, meer grensoverschrijdende adopties en wisselende terugkeerpercentages van huisdieren naar asielen.
In sommige Europese landen raken de asielen leeg door de grote vraag. In andere regio’s daarentegen zijn ze nog steeds overvol met zwerfdieren en achtergelaten huisdieren. Stedelijke gebieden geven de voorkeur aan kleinere huisdieren, met name katten, terwijl honden nog steeds de populairste keuze zijn in landelijke en Oost-Europese streken.
Het begrijpen van deze veranderende trends is belangrijk, of je nu actief bent in dierenwelzijn, beleid maakt, of gewoon nieuwsgierig bent naar adoptie van huisdieren.
In dit artikel duiken we in de gegevens van 2010 tot 2025 om te bekijken: 📊 Welke landen de meeste huisdieren adopteren 🐶 Of honden of katten meer kans maken op een thuis 🌍 Hoe internationale adoptie het landschap verandert ⚖️ En wat dit allemaal betekent voor de toekomst van dierenwelzijn in Europa
Hoe huisdieradoptie veranderde in Europa (2010–2025)
In de afgelopen 15 jaar heeft Europa zijn kijk op huisdieradoptie aangepast als reactie op economische, sociale en humanitaire veranderingen. En hoewel de algemene trend wijst op meer bewustzijn en compassie, verliep de reis allesbehalve rechtlijnig.
Laten we de belangrijkste fasen van adoptie eens bekijken – en de gebeurtenissen die ze vormgaven:
📉 2010–2015: Trage herstelperiode, lokale focus
De jaren na de financiële crisis van 2008 waren zwaar voor dierenasielen in Europa. De middelen waren beperkt, overbevolking kwam veel voor (vooral in Zuid- en Oost-Europa) en het aantal adopties steeg nauwelijks of helemaal niet.
De meeste mensen die in deze periode een huisdier adopteerden, deden dat lokaal. Grensoverschrijdende adopties waren nog zeldzaam en logistiek ingewikkeld. Dierenwelzijn was nog geen hot topic in het publieke debat, maar deze periode legde wel stilletjes de basis voor grotere veranderingen. Kleine, vastberaden organisaties begonnen het beeld van asieldieren stukje bij beetje te veranderen.
📈 2016–2019: Meer bewustzijn en invloed van NGO’s
Halverwege de jaren 2010 begon dierenwelzijn écht aan kracht te winnen binnen de EU. Publieke campagnes zoals "Adopt, Don't Shop" sloegen aan — vooral in landen als Nederland en Duitsland, waar overheden en NGO’s samenwerkten aan bewustwording.
Ook begon in deze periode de grensoverschrijdende samenwerking op grotere schaal. NGO’s zoals Vier Voeters en Eurogroup for Animals hielpen huisdieren te herplaatsen vanuit landen met een hoge instroom naar regio’s waar de vraag naar adoptie groeide.
Dankzij deze inspanningen begon het aantal adopties te stijgen, vooral voor honden die werden gered uit overvolle openbare asielen in Oost-Europa.
🚀 2020–2021: De adoptieboom
Toen kwam de pandemie – en daarmee een keerpunt. Terwijl miljoenen Europeanen thuiszaten en kampten met eenzaamheid, zochten velen gezelschap bij huisdieren. Het gevolg? Een ongekende stijging in adoptiecijfers.
In Frankrijk schoten de adopties van zowel honden als katten omhoog. Duitsland en Oostenrijk breidden hun grensoverschrijdende reddingsprogramma’s uit om aan de vraag te voldoen. Adoptiewebsites stroomden over van de aanvragen. In sommige steden raakten de asielen zelfs leeg – iets wat enkele jaren eerder ondenkbaar zou zijn geweest.
🪂 2022–2023: De post-pandemische reality check
Toen de lockdowns eindigden en het normale leven weer op gang kwam, keerden ook de uitdagingen terug – maar in een andere vorm. Europese asielen zagen opnieuw een toename in het aantal teruggaves, vooral van jongere baasjes of mensen die voor het eerst een huisdier hadden geadopteerd. Opvallend veel dieren werden afgestaan vanwege gedragsproblemen – vaak veroorzaakt doordat ze tijdens de isolatieperiode niet goed gesocialiseerd of getraind waren.
Deze golf van teruggebrachte huisdieren zette de asielsystemen opnieuw onder druk, vooral in landen als het VK en Nederland. Toch vielen de adoptiecijfers niet terug naar het pre-2020-niveau, wat erop wijst dat de culturele verschuiving richting adoptie stand houdt.
🐾 2024–2025: Stabilisatie met nieuwe prioriteiten
Inmiddels lijkt de situatie zich te stabiliseren. De adoptiecijfers in Europa zijn op een gelijkmatiger niveau beland – niet te hoog, niet te laag – maar de aard van adopties is wel aan het veranderen.
De belangstelling voor het adopteren van oudere huisdieren groeit, vooral in landen als Nederland, waar men steeds vaker openstaat voor het geven van een tweede kans aan seniordieren. Tegelijkertijd worden grensoverschrijdende reddingsoperaties beter georganiseerd en consistenter uitgevoerd. NGO’s pleiten nu voor duidelijkere EU-brede adoptiewetten om transparantie te verbeteren en misbruik tegen te gaan. Het huidige adoptielandschap is medelevender en samenwerkinggerichter dan ooit, al blijven de uitdagingen complex.
Toplanden voor huisdieradoptie in Europa
Hoewel het landschap van huisdieradoptie in Europa sterk verschilt per land, lopen sommige landen consequent voorop – niet alleen in aantallen, maar ook in vooruitstrevend beleid, asielsystemen en publieke houding ten opzichte van redding en adoptie.
Hier volgt een overzicht van de actiefste adoptielanden in Europa, gebaseerd op recente trends en data van 2010–2025:
Frankrijk: Grote cijfers, groot hart
Frankrijk heeft een van de hoogste adoptiecijfers van Europa, vooral als het om katten gaat.
Het land telt jaarlijks meer dan 1,6 miljoen adopties, waarvan de meerderheid katten zijn.
Verplichte identificatiewetten en campagnes vanuit asielen hebben de zwerfpopulatie in het afgelopen decennium flink doen dalen.
In stedelijke gebieden is adoptie populair, vooral van kleinere hondenrassen en binnenkatten.
Duitsland: Leider in grensoverschrijdende redding
Duitsland heeft een sterke reddingscultuur – en die stopt niet bij de landsgrens.
Jaarlijks worden veel honden uit Roemenië, Bulgarije en Griekenland geadopteerd door Duitse gezinnen.
Strenge fokregulering en een bevolking die dierenwelzijn hoog in het vaandel heeft, zorgen voor een constante vraag naar asieldieren.
Duitsland was een van de eerste landen die samen met NGO’s een nationaal adoptie-register heeft opgezet.
Nederland: Lage instroom, hoge adoptie van dieren met speciale behoeften
Nederland heeft een van de laagste aantallen zwerfdieren in Europa, dankzij sterilisatiecampagnes en publieke voorlichting.
Het land kent bovengemiddelde adoptie van oudere huisdieren en dieren met medische of gedragsuitdagingen.
Veel asielen werken inmiddels op afspraakbasis – een modern, efficiënt systeem dat leidt tot minder terugbrengingen.
Roemenië: Leverancier van honden voor adoptie
Hoewel Roemenië zelf veel zwerfhonden kent, worden er jaarlijks duizenden in het buitenland geadopteerd.
NGO’s faciliteren grensoverschrijdende adopties, vooral richting Duitsland, het VK en Oostenrijk.
Internationale samenwerking neemt toe, met meer steun van reddingsorganisaties.
Verenigd Koninkrijk: Cultuur van redding
Het VK heeft een sterke geschiedenis op het gebied van dierenwelzijn, met organisaties als de RSPCA en Battersea als aanvoerders.
Tijdens de pandemie stegen de adoptiecijfers enorm en die zijn sindsdien boven het niveau van vóór 2020 gebleven.
De Britse bevolking steunt adoptie sterk, mede doordat de verkoop van puppy’s en kittens in winkels werd verboden.
Kat of hond? Wat Europeanen het meest adopteren
Qua voorkeur is Europa verdeeld.
Op het platteland en in dorpen blijven honden de favoriete huisgenoot – loyale viervoeters die rondspringen in de tuin of knus aan de haard liggen. In de drukke Europese steden daarentegen zijn katten de onbetwiste kampioenen. Ze heersen over appartementen en zijn geliefd bij alleenstaanden, ouderen en iedereen die zelfstandigheid op prijs stelt met een vleugje affectie. Onze woonomgeving beïnvloedt dus wie we verwelkomen in ons leven.
Wat zeggen de cijfers?
🐕 Honden overheersen in landelijke en Oost-Europese gebieden
In landen als Roemenië, Polen en Hongarije domineren honden de adoptiecijfers, vanwege:
Meer ruimte om te wonen en te bewegen
Een traditie van werk- en waakhonden
Grote aantallen zwerfhonden in asielen, vaak middelgroot tot groot van formaat
Asielen in deze regio’s melden doorgaans meer honden dan katten, en NGO’s exporteren veel van hen vanwege overcapaciteit.
🐈 Katten heersen in West-Europa en stedelijke gebieden
In landen zoals Frankrijk, Nederland en het VK worden katten vaker geadopteerd dan honden:
Ideaal voor het leven in appartementen
Lagere dagelijkse zorgkosten
Grotere beschikbaarheid van katten in stedelijke asielen
Frankrijk meldt inmiddels dat meer dan 50% van alle jaarlijkse adopties katten betreft, vooral onder stedelingen en gepensioneerden.
💬 Kleine huisdieren in opkomst
Er is ook een stille derde speler: konijnen, cavia’s en fretten. Deze worden steeds vaker geadopteerd door:
Jongvolwassenen in stedelijke gebieden
Gezinnen met allergieën of huurbeperkingen
Ze maken nog steeds een kleiner deel uit van de adoptiecijfers, maar hun aandeel groeit gestaag, met name in landen als Duitsland en het VK.
🧠
Inzicht in diervoorkeuren helpt bij: asielplanning, internationale adoptieroutes en gerichte campagnes (zoals "Senioren voor seniorkatten")
De groei van grensoverschrijdende adopties
Een van de meest opvallende veranderingen in de Europese huisdieradoptie van het afgelopen decennium is de opkomst van grensoverschrijdende reddingsnetwerken. Terwijl West-Europese landen kampen met een tekort aan adopteerbare asieldieren en Oost-Europese landen met overbevolking, is er een nieuwe vorm van redding ontstaan – eentje gebaseerd op samenwerking, transportbusjes en een heleboel toewijding.
Dieren die ooit over het hoofd werden gezien of zelfs geëuthanaseerd, vinden vandaag de dag een thuis honderden kilometers verderop – dankzij de gecoördineerde inzet van asielen, NGO’s en adoptanten die geloven dat liefde geen grenzen kent.
🚚 Huisdieren onderweg: hoe werkt het?
Landen zoals Duitsland, Nederland, Oostenrijk en Zwitserland importeren regelmatig adopteerbare dieren (voornamelijk honden) uit onder andere Roemenië, Bulgarije, Griekenland, Spanje en Portugal.
Deze dieren zijn vaak zwerfdieren of reddingen uit onderbezette asielen, en worden vervoerd volgens EU-regels voor dierenvervoer door gespecialiseerde NGO’s.
🐕 Waarom honden vaker reizen dan katten
Hoewel er ook katten grensoverschrijdend geadopteerd worden, domineren honden deze internationale adopties. Waarom?
Overpopulatie van honden komt vaker voor in exporterende landen.
Honden worden vaker gered uit openbare asielen, van de straat of uit dodingstations.
Gedrags- en gezondheidsbeoordelingen zijn tijdens transport eenvoudiger te documenteren bij honden.
Veel West-Europese adoptanten zijn vooral geïnteresseerd in grote gemixte rassen, herderskruisingen, “straatdieren” of voormalige zwerfhonden – vaak gezien als veerkrachtig en uniek.
🤝 NGO’s en reddingsnetwerken
Organisaties zoals Four Paws, ROLDA, Dog Rescue Romania, Tierhilfe en Eurogroup for Animals coördineren jaarlijks duizenden grensoverschrijdende adopties. Zij:
Regelen de medische keuringen, documentatie en logistiek van transport
Informeren adoptanten over integratie en traumaherstel
Pleiten voor betere pan-Europese dierenwelzijnsnormen
🚫 Uitdagingen en controverses
Grensoverschrijdende redding is niet zonder discussie:
Sommige landen vinden dat eerst lokale asieldieren geadopteerd moeten worden voordat er dieren geïmporteerd worden.
Er zijn zorgen over ziekteverspreiding, valse papieren en adoptanten die het trauma van reddingshonden onderschatten.
EU-wetgeving verschilt per land, wat leidt tot toezichtsgaten.
Toch zijn de meeste experts het erover eens: als het verantwoord gebeurt, redt grensoverschrijdende adoptie levens en helpt het vraag en aanbod op het continent in balans te brengen.
Waarom mensen adopteren (en waarom soms niet)
Als het gaat om het adopteren van huisdieren, zijn de beweegredenen net zo divers als de dieren zelf. Maar uit cijfers uit heel Europa komen duidelijke rode draden én obstakels naar voren.
🐾 Waarom mensen ervoor kiezen om te adopteren
Volgens een enquête van Eurogroup for Animals uit 2023 zijn dit de meest genoemde redenen waarom Europeanen een huisdier adopteren:
Gezelschap: 74% gaf aan een trouwe metgezel thuis te willen.
Steun aan asielen: 53% wilde een dier een tweede kans geven.
Kostenbesparing: 42% vond adoptie betaalbaarder dan kopen.
Ethische overtuiging: Veel adoptanten gaven aan tegen fokfabrieken en de commerciële dierenhandel te zijn.
Opvallend is dat in landen met sterke educatie rond dierenwelzijn (zoals Zweden en Nederland), een groter percentage adoptanten ethiek als belangrijkste drijfveer noemt.
🚫 Waarom sommige mensen nog steeds niet adopteren
Ondanks de groeiende belangstelling voor adoptie blijven er drempels bestaan. Data verzameld tussen 2018 en 2023 door Europese asielen en dierenwelzijnsorganisaties toont een aantal terugkerende redenen:
Voorkeur voor specifieke rassen: Vooral in Frankrijk, Duitsland en Italië willen veel mensen liever een rasdier kopen dat voldoet aan hun exacte wensen.
Vooroordelen over asieldieren: Angst voor gedragsproblemen of de leeftijd van het dier houdt mensen soms tegen.
Moeilijke adoptieprocedures: In sommige landen zijn de screeningsprocessen streng of duurt het lang, wat mensen richting fokkers duwt.
Gebrek aan bewustzijn: Vooral in Oost-Europa weten veel mensen niet dat adoptie überhaupt een optie is.
📊
Uit een studie in Polen bleek dat bijna 60% van de mensen die op zoek waren naar een hond, adoptie niet eens overwogen – simpelweg omdat ze niet wisten waar te beginnen.
Dit verschil tussen intentie en realiteit is een van de grootste uitdagingen in het verhogen van adoptiecijfers: de wil is er vaak wel, maar educatie, zichtbaarheid en toegankelijkheid blijven achter.
Wetgeving en adoptiecultuur
Binnen Europa verschillen de wetten rond huisdieradoptie sterk per land – en hetzelfde geldt voor de culturele houding tegenover adoptie. In sommige landen is adopteren de norm, in andere wordt het nog steeds gezien als laatste redmiddel.
🏛️ Wat zegt de wet?
Hoewel de EU algemene richtlijnen voor dierenwelzijn hanteert, bestaat er geen uniforme adoptiewet. Elk land stelt zijn eigen regels op:
Duitsland: Adoptie is streng gereguleerd. Asielen (Tierheime) vereisen achtergrondchecks, huisbezoeken en verplichte adoptiecontracten. Dit creëert vertrouwen, maar zorgt ook voor een hoge instapdrempel.
Verenigd Koninkrijk: De Animal Welfare Act van 2006 stimuleert adoptie, en grote organisaties zoals de RSPCA en Battersea hanteren best practices – maar er is geen wettelijk verplicht adoptiekader.
Nederland: Een voorbeeld van preventief beleid. Strikte fokregels, educatiecampagnes en goed georganiseerde asielen zorgen ervoor dat adoptie hier vaak de eerste keuze is.
Voorlichting en vertrouwen in lokale asielen zijn sterkere drijfveren voor adoptie dan wetgeving alleen. – Eurobarometer 2022
Naast wetgeving speelt cultuur een belangrijke rol in adoptie:
In Scandinavische landen wordt adopteren gezien als verantwoord en zorgzaam.
In Zuid- en Oost-Europa is het kopen van rashonden of raskatten – vaak voor status of specifieke eigenschappen – nog steeds gebruikelijker.
Publiek vertrouwen in asielen speelt ook mee. In landen waar asielen slecht gefinancierd of slecht gereguleerd zijn, zijn mensen eerder terughoudend vanwege angst voor zieke of moeilijke dieren.
Wat brengt de toekomst voor huisdieradoptie in Europa?
Als we verder kijken dan 2025, lijkt het erop dat het landschap rond huisdieradoptie in Europa zich zal blijven ontwikkelen – niet alleen door beleid, maar ook door de waarden en het gedrag van een nieuwe generatie dierenvrienden.
Adoptie wordt in sommige landen de norm
West- en Noord-Europese landen bewegen steeds meer richting een cultuur waarin adoptie de standaard is. Dat komt door:
Sterke betrokkenheid van dierenwelzijnsorganisaties
Aanhoudende “Adopteer, koop niet” campagnes
Groeiende publieke bezorgdheid over ethische herkomst en overvolle asielen
In steden als Amsterdam, Berlijn en Stockholm is adopteren al de norm. Die trend zal zich waarschijnlijk verder verdiepen.
Senioren, speciale zorg en tweede kansen
Een opkomende – en hartverwarmende – trend: adopties van oudere dieren en dieren met een handicap nemen toe in Nederland, Duitsland en het VK.
Wat daarachter zit?
Meer steun van opvangorganisaties
Adopters die bewust kiezen voor een rustigere metgezel
Groeiende bewustwording dat ‘moeilijk plaatsbaar’ niet betekent ‘minder lief’
De toekomst zou wel eens kunnen draaien om adopties van álle leeftijden en mogelijkheden – niet alleen pups en kittens.
Grensoverschrijdende samenwerking groeit
Zolang sommige landen kampen met te veel asieldieren en andere met adoptietekorten, zullen internationale reddingsacties blijven groeien. Maar wél met meer structuur:
De roep om EU-brede adoptiewetgeving klinkt steeds luider
Traceersystemen en transportcontroles worden beter
De volgende stap? Een Europese adoptiedatabank
Technologie en transparantie versterken vertrouwen
Van sheltersoftware tot virtuele ontmoetingen – adoptie wordt sneller, transparanter en adoptervriendelijker.
Verwacht:
Meer apps en platforms die huisdieren koppelen aan nieuwe baasjes
Betere begeleiding voor én na adoptie
Virtuele huisbezoeken, videodagboeken en AI-ondersteunde gedragsrapporten
Kortom: adoptie evolueert met ons mee
Naarmate Europa verder verstedelijkt, digitaliseert en vergrijst, zullen adoptietrends zich aanpassen. Wat blijft? De noodzaak voor compassie, educatie en goed ondersteunde reddingssystemen.
Want uiteindelijk draait adoptie om een cultuur van tweede kansen, bewuste keuzes en levenslange vriendschap.
Conclusie
In heel Europa groeit de adoptiebeweging. Van drukke steden tot rustige dorpjes openen steeds meer mensen hun huis voor dieren in nood. Maar zoals we hebben gezien: het verhaal is niet zo simpel als “meer adopties = missie geslaagd”.
De realiteit is complexer:
Sommige landen kunnen de vraag naar adopties niet bijhouden, terwijl andere worstelen met overvolle opvangcentra.
Internationale samenwerking redt levens – maar mist nog regelgeving.
Culturele opvattingen, misinformatie en systeemdrempels bepalen nog steeds wie wél en wie níet adopteert.
Toch is er veel reden tot hoop. Adoptie is zichtbaarder, geaccepteerder en meer aangemoedigd dan ooit. En hoe meer we erover blijven praten – de cijfers, de vooruitgang, de uitdagingen – hoe dichter we komen bij een toekomst waarin adopteren de eerste reflex is, en niet de laatste optie.
Europa is die weg al ingeslagen. Laten we samen doorgaan. 🐾
📚 Bronnen & Referenties Eurogroup for Animals – Pet Adoption Survey Reports (2018–2023) FEDIAF (European Pet Food Industry Federation) – Annual Facts & Figures RSPCA (UK) – Pet Welfare and Adoption Reports Four Paws International – Cross-Border Rescue Reports European Commission – EU Animal Welfare Strategy Documents Statista – Pet Ownership & Adoption Data by Country World Animal Protection – Companion Animal Policy Rankings Dog Rescue Romania – International Adoption Statistics Battersea Dogs & Cats Home – Post-Adoption Behavior Reports Journal of Applied Animal Welfare Science – European Shelter Trends Tierhilfe Germany – Pet Transport & Adoption Case Studies Royal Canin Europe – Pet Ownership Trends and Demographics European Pet Food Industry (FEDIAF) – 2022–2024 Overview Reports
Alexandra Soanca
I’ve gained a deep understanding of the challenges and emotions that come with searching for a missing pet, and I’m here to provide guidance, support, and a little bit of hope along the way.
When I'm not helping reunite lost pets with their pet parents, you’ll likely find me spending time with my own furry companion, Valla - a curious gray tabby with a **very** independent spirit.
